نارسایى قلب:
علل ، علائم و درمانها (قسمت اول)
نارسایى قلبى مزمن:
نارسایى قلبى به حالتی گفته می شود که در آن قلب نمی تواند خون را بمیزان مورد نیاز بافت‌هاى گوناگون به نواحی مختلف بدن بفرستد یا فقط با یک فشار پرشدگى زیاد شده غیر طبیعى بتواند آنرا انجام دهد. بعبارت دیگر نارسایی قلب به معنی کاهش عملکرد قلب است یعنی قدرت انقباض یا انبساط قلب کاهش یافته و نمی تواند خون را بمقدار کافی پمپاژ‍ کند. باید دقت داشت که ممکن است در بیمار مبتلا به نارسایی قلب قدرت انقباضی (سیستولی) قلب طبیعی و قدرت انبساطی (بازشن)(دیاستولی) قلب کاهش یافته باشد که درهر دو حالت علایم نارسایی قلب ممکن است ظاهر شوند.
شناسائى عوامل زمینه ساز و شرایطی که می توانند باعث ایجاد نارسایی قلب شوند مهمترین نقش را در پیشگیری از نارسایی قلب دارد .
بیمارى‌هاى زمینه‌اى:
بیمارى‌هاى زمینه‌اى شامل بیماریهایی هستند که عملکرد بطن را تضعیف کرده و باعث نارسایی قلب می شوند: برخی ازبیماری های قلبی همانند تنگی های عروق کرونرقلب ، فشارخون بالا یا هیپرتانسیون، انواع کاردیومیوپاتى ها (بیماری هایی که باعث اختلال و مشکلات عضلات قلب می شوند)، اختلالات دریچه‌ای ( مانند نارسایی یا تنگى دریچه های میترال یا آئورت) ، آریتمی ها (نامنظمی های) قلب، بیمارى‌هاى مادرزادى قلبی و همچنین اختلالات درگیرکننده پریکارد. دربرخی موارد ،بیماری هایی که سایر دستگاهها وارگانهای بدن را درگیر می کنند باعث درگیری و نارسایی قلبی می شوند که ازجمله آنهامی توان به نارسایی و بیماری های کلیوی ، دیابت ، بیماریهای مزمن ریوی و سایربیماری ها اشاره کرد.
از بین عوامل مختلف زمینه ساز برای نارسایی قلبی شایعترین علت ،انسداد و تنگی های عروق کرونر می‌باشد که درآن بر اثر رسوب مواد زائد در شریانهای کرونری یا سکته قلبی خونرسانی قلب کاهش یافته و برخی از سلولهای عضله قلب از بین می روند یا قدرت انقباضی آن کاهش یافته و لذا مبتلابه نارسایی قلبی می شود .