بیماریهای عروق محیطی :

دربسیاری ازموارد، بیماریهای عروق محیطی بااستفاده ازآنژیوگرافی وآنژیوپلاستی ، قابل درمان هستند.دربرخی مواردمعدود، ازجراحی استفاده می شودکه غالبا روش پیوند Bypass بر روش پیوند جانشین (قطع و برداشت قطعه معیوب و گذاشتن پیوند به جای آن) ترجیح دارد زیرا باعث از بین رفتن جریان کولاترال قطعه معیوب نمی شود. قبل از اجرای عمل جراحی لازم است به کمک ارتریوگرافی باز بودن عروق مناطق زیر دست را مسجل نمود. معهذا ایجاد یک پیوند منفرد در منطقه پوپلیته، در حالی که عروق پشت ساق پا باز نیستند، ممکن است در بهبود ضایعات تروفیک مفید واقع شود. اتصال وریدها به شرائین زیر دست منطقه گرفتگی در ناحیه ساق پا باز نیستند، ممکن است در بهبود ضایعات تروفیک مفید واقع شود. اتصال وریدها به شرائین زیر دست منطقه گرفتگی در ناحیه ساق پا و پا با موفقیت همراه بوده و باعث نجات پای دچار ایسکمی و حتی دچار گانگرن گردیده است. در بیماران دچار بیماری ائورتوایلیک که تاب عمل جراحی بزرگ ندارند پیوند زیر جلدی Axillofemeral ویا پیوند femorofemoral (اگر شریان ایلیاک طرف دیگر باز باشد) موفق بوده است. در حالتی که چند منطقه دچار انسداد باشد، باز کردن بالاترین انسداد غالبا باعث بهبود علائم می شود. در گرفتگی شریان رانی عمقی و سطحی، انجام اندارترکتومی روی شریان رانی عمقی می تواند آنقدر گردش خون کولاترال برقرار کند که پای مبتلا را از نابودی نجات دهد. موفقیت درمان جراحی بستگی به اندازه شریان مبتلا دارد. از این قرار اعمال ائورتوایلیک با ۹۰ درصد، اعمال رانی _پوپلیته با ۷۰ تا ۸۰ درصد و اعمال شریان تی بیال خلفی با ۵۰درصد موفقیت در بهبود گردش خون همراه است.

مهمترین نوآوری های درمانی اتساع منطقه گرفتگی و حتی باز کردن گرفتگی های نسبتا کوتاه(تا حدود ۱۰ سانتیمتر طول) به کمک یک کاتتر بالوندار است که بالون آن را پس از ورود در رگ باد می کنند. موفقیت با این روش در گرفتگی های شریان رانی سطحی ۷۰ درصد بوده است. نتیجه دراز مدت با زماندن شرائین با این روش هنوز معلوم نیست لیکن در طول ۳سال این نتیجه برای شرائین رانی ۷۳ درصد بوده است. عوارض ناشی از آمبولی قطعات کنده شده کوچک در نواحی زیر دست گرفتگی کمتر از ۵درصد و غالباً بدون علامت بوده است. هر گاه بعلت باز نبودن بستر گردش خون در نواحی زیر دست یا وجود یک بیماری دیگر عمل جراحی مقدور نباشد و درد هنگام استراحت یا گانگرن در کار باشد استراحت کامل در بستر دستور داده می شود. اندام مبتلا را بايد با زاویه ۲۰ تا ۳۰ درجه در سطح پایین تر از سطح افقی بدن قرار داد زیرا قرار گرفتن پا در این وضعیت باعث افزایش گردش خون و فشار خون در آن می گردد و اصولا گهگاه این تنها وضعیت قابل تحمل برای بیمار است در مواردی که اندام مبتلا دچار خیز باشد باید آن را در سطح افقی قرار داد و هرگز نباید در چنین خیزی پا را در وضعیت بالا قرار دهند.
ادامه دارد......